Het was de afgelopen dagen even stil. Geen berichten op de site, geen foto’s van mannen op zoek naar hun vriend in Nepal. Een stilte die slechts onderbroken werd door het tikken van de teller op de site die zachtjes door tikte naar 105%.

Een stilte die zonder te zeggen een teleurstelling uitsprak. Na het vinden van het stukje van Christiaans helm kon het toch niet lang meer duren? De foto’s die we na het nieuws binnen kregen van het stukje helm bleven echter hangen in de interne whatsapp groep. Ineens was daar die gedachte… Wat als dit het laatste ding was dat we van Christiaan zouden vinden? Het voelde te pijnlijk om te delen.

Meerdere teleurstellingen vormden de afgelopen dagen samen een onrustige stilte. Een berichtje dat om 05:00 uur binnen komt: “Het weer is te slecht om te vliegen vandaag.” Een hoopvolle analyse van satellietbeelden die maar weinig echt nieuwe inzichten geeft. Een nieuwe dag, weer geen mogelijkheid om te vliegen. Het onderzoek van de helm dat wel eens weken zou kunnen duren. Een continue afstemming, verbazing en frustratie in een volledig andere cultuur, waarin nee zeggen minder een optie is. De regen tikt verder continue door, terwijl de vermoeidheid toeneemt.

Met het verstrijken van de tijd, en de kans dat Christiaan levend gevonden wordt steeds kleiner wordt, ontstaan er scheurtjes in de “doe-modus”. Hoe hard je het ook wilt, het lukt gewoon niet om continue een sprint te lopen. Langzaamaan schakelen we over van een sprint, naar een marathon.

Vandaag stapte Pieter in het vliegtuig en verwoordde het als volgt: “Ons doel is helder. We gaan er heen om Christiaan mee terug te nemen. We zijn echter ook realistisch. De moesson is inmiddels begonnen en het wordt steeds gevaarlijker om te zoeken. De kans is ook aanwezig dat we tijdens deze reis zullen ontdekken dat verder zoeken niet mogelijk is. Dan zullen we terug moeten vliegen, onze levens oppakken en plannen gaan maken om in het nieuwe seizoen de zoektocht voort te gaan zetten.”

Het was de afgelopen dagen dus even stil. Een onrustige stilte gevoed door teleurstellingen, maar voor alles wat er is, is er een uur… Er is een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken. Vandaag is het een tijd om te spreken: “Christiaan, wij gaan door en wij zullen je vinden!”